შირვანის ეროვნული პარკი, აზერბაიჯანი

შირვანის ეროვნული პარკი წარნოადგენს სავანური ტიპის ლანდშაფტის 544 კვადრატული კილომეტრის ნაკვეთს ბაქო-ასტერა-ირანი ტრასას და კასპიის ზღვის ნაპირს შორის. გზა თბილისიდან გრძელია - თითქმის მთელი დღე წაიღო. იმის მიუხედავად, რომ თავად ტრასა კარგ მდგომარეობაშია (ჩვენს გზებს ათი თავით ჯობია), 60კმ შემზღუდავი ნიშნები, ტრასის გაფართოებითი სამუშაო და პოლიციის შიში ძალიან ანელებს მოგზაურიბას. ერთი საათი საბაჟოზე ჩხრეკა დაამატეთ. ხო, იქაური პატრული მოძრაობს ახლად-ახალი BMW-ით. Why?!  Because... 

დავუბრუნდეთ შირვანს. აქ შეღწევა უბრალო მოკვდავისთვის მარტივი არაა. ტურისტებს უშვებენ, ოღონდ სავალდებულო გამყოლით.

ვლაგდებით

ეს და სხვა ათი ათასი რამეა ჩასალგებელი. არა და მხოლოდ ოთხდღიან ვიდეოდაზვერვაზე მივდივართ....

ვემზადებით აზერბაიჯანში გასამგზავრებლად - ჯეირანები

სულ მალე იწყება EcoFilms-ის ერთ-ერთი ყველაზე საინტერესო პროექტი. Caucasus Nature Fund-ის დაკვეთით ველური ბუნების გადაღება სომხეთსა და აზერბაიჯანში, შესაძლოა საქართველოშიც. ორშაბათს დილით მივემგზავრებით აზერბაიჯანში, ჯეირანების გადასაღებად შირვანის ეროვნულ პარკში.

სანამ ვემზადებით - ვიხსენებთ ჯეირანის (Gazella subgutturosa), იგივე ქურციკის ამბებს საქართველოში. ადრე ჩვეულებრივად ნახავდით შირაქის ველზე, უფრო დასავლეთითაც. აწი აღარაა, გაწყვიტეს (ერთ-ერთი იმ საქმეთაა, რაც ქართველებს გვეხერხება). ზემოთ ფოტოზე ხედავთ რეინტროდუქციის მორიგი მცდელობის პოპულაციას. 2012 წელსაა გადაღებულია ვაშლოვანში, შემოღობილში. რამდენადაც მახსოვს, დღეს ამ ცხოველებიდან არც ერთი აღარაა ცოცხალი - გიურზებმა და რა ვიცი რამ ბოლო მოუღო ამ პატარა პოპულაციას. მაგრამ ამით ზღაპარი არ მთავრდება, ისევ ცდილობენ ჯაირანის შემოყვანას და იმედია ერთხელაც გავივლი ვაშლოვანში და მანქანის ხმა ააფრთხობს ორას-სამას სულიან ჯოგს...

ამასობაში კი თუ ინტერნეტთან წვდომა გვექნა აზერბაიჯანიდანაც მოგაწვდით ფოტოებს. თუ არა და ჩამოსვლისთანავე.

To start with something... Nubian ibex

აღარ მახსოვს, რამდენი ხანია უკვე ვაპირებ ფოტობლოგის "ამოქოქვას". ხო და - რაღაცით ხომ უნდა დაიწყო? აი პირველი პოსტი - იბექსი (Capra nubiana), ახლანდელი ვოიაჟიდან ისრაელში.

საქართველოში გარეული ცხოველების გადაღების შემდეგ წარმოუდგენელი კონტრასტია. აქ ჯიხვის ან ნიამორის ანალოგიური კადრის გადასაღებად რაღაცა სასწაული უნდა ჩაიდინო - კავკასიონი დალაშქრო, არ გეძინოს, სამალავში საათობით მოხრილი იჯდე, ან ციცაბო ფერდობებზე ჯიქივით იხოხო... და მაინც ალბათ ბოლოს გაქცეული ცხოველის არამკაფიო კადრი შეგრჩება ხელში. ისრაელში კიდევ, მკვდარი ზღვის სანაპიროსთან მდებარე პარკში "ენ გედი" - იბექსები თავისუფლად გიშვებენ ათიოდე მეტრის მანძილზე და შემდეგ ნელ-ნელა გაგეცლებიან.

ენ გედის და მისი ფაუნის თემას შემდგომში კიდევ დავუბრუნდები.